بدون تردید یکی از اصلی‌ترین عوامل احتمالی تورم لجام گسیخته در اقتصاد ایران در دوران دولت سیزدهم را باید مربوط به حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی دانست، حذف ارزی که آنان به تمسخر «ارز جهانگیری» می‌خواندند و با این روند در پی تخریب معاون اول دولت حسن روحانی بودند، منجر به ایجاد سیاهچاله‌ای جدی میان درآمد شهروندان و هزینه‌های آنان شد. این سیاهچاله بخشی از جامعه را به باتلاق بی‌کاری پرت کرد و روندی که سعی داشتند با عنوان جراحی اقتصادی آن را توجیه و عملی کنند، اما تنها نتیجه اش باری بود که بر دوش شهروندان و اتفاقا بیش از همه طبقه محروم جامعه انداخت.
«تاجران فاتحه دلار ٤٢٠٠ تومانی را بخوانند.» این شاید مهمترین خبر اقتصادی نخستین روزهای سال ٩٨ است. چیزی که بعد از آن مشخص شد، رانتی بود که حتی به یک مرده رسیده بود!
سیده‌حمیده زرآبادی گفت: دولت در ابتدا با تخصیص ارز 4200 تومانی برای کالاهای اساسی در تلاش بود تا بار تورم از دوش مردم برداشته شود اما به دلیل نقص در اجرای دقیق ضوابط کار، نتوانست نقش اصلی خود را در سیستم اقتصادی بازی کند.
رئیس‌جمهور هر بار صحبت از جلسه‌ای می‌کند که با اقتصاددان‌ها داشته و آنها در این جلسه پیشنهاد ارز 4200 تومانی را داده بودند. اما ماجرای این جلسه چه بود؟